Hayat yolculuğu, ne garip bir yolculuktur; her an, her şey yaşanabilir içinde. Hiçbir şeyin garantisi ve teminatı yoktur. Bugüne kadar ki tüm yaşamlar içinde, değişmeyen acı bir gerçek bu... Doğumla başlanan her şeyin ömrünün; ne kadar uzun veya kısa olacağının yazılı bir belgesi yoktur. Yaşanır ve biter. Önemli olan nedir sizce? Bence, yaşadıkça hayatı anlamlaştırabilmek ve yaşayanlara; tatlı bir anı, bir iz, bir gülümseme, bir sevgi bırakabilmeyi başarabilmektir. Yaşayan her insana umut ve güzel bir gelecek aşılayabilmektir. Gittiğinde, geride kalanlara yaşadığı sürece; bir umut ışığı verebilmesi, bir denizyıldızını sahilden kurtarır gibi kurtardığı insanların olması, kalplerinde taşıyacak sevgilerinin olması; onun bedeni bu dünyadan gitse bile, ruhen hep yaşayacağını gösterir. İnsanlar vardır, zulümleriyle anılır… İnsanlar vardır, iyilikleri ve güzel eserleriyle anılır… Bir damla pıhtının ucunda, hayata tutunmaktır bazen, yaşamın anlamını daha kuvvetli anlamak için gereken… Pamuk ipliğinde geçen ömürlerde, bir küçük hatalarının bedeli olur birçoğunun son nefesleri… Kiminin ömürleri, kelebek misali su gibi akıp gider, nasıl yaşadığını anlamadan şu dünyada… Hayat, ne garip serüven yolculuğudur, bilemezsiniz. Öyle şeyler yaşarız ki içinde; pişmanlıklarımız, hatalarımız ve yaptıklarımız ile bazen geri dönülmez büyük bedeller öderiz. Hayat, bazen bir pıhtının ucunda devam eder yolculuğunu... O pıhtı ki; kimini kurtarır yaşatır yıllarca, kimini de anında götürür bir bilinmezliğin ötesine... Hayat; Belki sözcüklerin anlamlında saklıdır,  Belki zıtlıkların ya da eş anlamlıların veya eşseslilerin içinde gizlidir, Belki de bir kan pıhtısının ucundadır, Yaşamın o bilinmeyen gizemli izleri… Kim bilir…  Yaşanan her şeyin; öncesi masal, sonrası hayal, şimdiki andır belki de gerçek olan… Bir damla mutluluk belki de bir damla pıhtının ucundadır, bilemezsin bunu yaşamadıkça… Cengiz Çetik