Kör zihniyetlerin baş tacı olduğu ülkelerde şiddet tavan yapar. Her türlü şiddeti masum göstermek, o ülkeyi karanlığa mahkûm eder. Türk toplumunda kadın, erkeğin yanındadır. İkinci sınıf insan olarak görünmez. Arap toplumlarında ise kadın arkadadır, çünkü kendisinden aşağı da bir yaratık olarak görünür.  Toplum içine yalnız çıkamaz, erkek tarafından dövülmesi bile haktır. Geçmişte kız çocuklarını toprağa gömen zihniyetlerden, bugün dört duvar arasında, karanlığa gömmeyi kendilerinde hak sanan zihniyetlerin olduğu dünyada yaşıyoruz. Şiddeti ve cinayeti, töre, namus gibi kılıfların arkasına sığınıp her türlü hak sanıyorlar. Sonra da adalet karşısında 20 kez bıçaklayıp öldürürken pişman olmayan, hapisten kurtulup indirim alabilmek için ‘pişmanım’ demekten çekinmiyorlar. Sonra da ‘kader mahkûmlarıyız’ diye af bekliyorlar. Kimler kader mahkûmu;  insanları canice öldürenler mi, tecavüzcüler mi, çocukları katledenler mi, mafya mı, magandacılık yaparak öldürenler mi, çeteler mi, insanların malını, parasını çalanlar mı? Öldürmek ve insanlara zarar vermek suçtur. Suç evrenseldir; dine, topluma, töreye göre adalet yorumlanamaz. Eğer yorumlanırsa kaos olur, işin içinden çıkılamaz. Bir toplumun içinde şiddet artıyorsa, birçok neden vardır... Bunların en başındaki neden ise; insan, hayvan ve doğa sevgisi verilemediğidir. Hamile kadının sokağa çıkmasının yanlış olacağını, gece sokağa çıkan kızın tecavüze uğramasının doğru olduğunu söyleyecek kadar, kör düşünceli sözüm ona insanlar günümüzde ne yazık ki var. Bu düşünceler, hiçbir gerekçeyle kabul edilemez. Otobüse binen kadının giysilerinden rahatsız olup saldıranlar, yol ortasında yan baktın diye bıçaklayanlar…  Çoğaldıkça…  Sıradanlaşıyorsa saldırılar ve şiddetin dozu arttıkça artıyorsa… Gelecek daha karanlık olur, hepimize… Şiddetin yaygınlaştığı yerde can güvenliği olmaz. Bir toplum; doğasına, kadınına, çocuğuna, hayvanına saygı ve sevgi duymuyor, sahip çıkmıyorsa; kendi varlığını da tehlikeye düşürür. Dünyayı şiddet değil, sevgi kurtarır. Öyleyse; her türlü şiddete, teröre hayır…  İnsanlığın öldüğü yerde…  Ölüm kol gezer…     Cengiz Çetik