Yıllar önce Kaş’a bağlı bir köyde arkadaşlarla cenaze törenine katılmıştım. O köye tepeden inerken gördüğüm en gözde evin çevresinin kalın duvarlarla çevrili  olduğu dikkatimi çekip sormuştum. “Burası kime ait?” “Yabancı ülkeden biri satın aldı.  Yanlarında da eski sahipleri çalışıyor.” Düşündüm o an, bir yabancı gelip kendi ülkende, mal- mülk sahibi oluyor ve sen yanında kiracısı, işçisi oluyorsun. Çok garip gelmişti bana... Yıllar sonra bugün… Düşünün ki silahla koruduğunuz vatan toprakları ve vatandaşlığı parayla satılıyor ve sen sadece seyrediyorsun… Hatta bazı yerlere girerken yabancı bir ülkenin topraklarına girmiş gibi kendi ülkende, yabancı oluyorsun… Mahalleler yabanlaşıyor, sen yabancı kalıyorsun, Ülkemiz şu an sayısı net belli olmayan göçmenler, sığınmacılar, kaçak yabancılar ve parasıyla konut satışıyla yerleşen yabancılarla başlayan sorun yumağının içinde... Tüm bunların ortasında yaşamaya çalışıyorsun... Bazı mahallelerin, semtlerin, ilçe ve hatta illerin; yabancıların aşırı yığılmaları sonucu, kendi ülkende bazı yerlerde azınlığa düşmek gibi korkutucu durumlarla karşılaşma tehdidi içinizi rahatlatıyor mu? Benimkini  rahatlatmıyor, aksine tedirgin ediyor. Yabancıların parası karşısında onda birin altında bir değerde olan paramızla, ülkemizdeki insanlar konut alımında onlarla nasıl yarışabilir? Kendi konutlarını ballı paraya değerinin çok üstünde satıp sonra da kendi sattığı konuta kiracı olarak oturmak, ya da oturamamak ne demek? Kendi ülkende, yabancılara kiracı olmak ya da semtine bile girip kiracı olamamak… Çözüm  ne mi? Bu koşullarda ben önümü göremezken, gelecek hakkında tahmin etmem mümkün mü? Siz görüyorsanız söyleyin… Görünen bugünkü manzara ne yazık ki sadece, Nasreddin Hoca’nın söylediği gibi  ‘Parayı veren düdüğü çalar.’   Cengiz ÇETİK