Bakın, M.Ö 335 yılında Aristoteles ne demiş: “Bugünlerde gençler kontrolden çıkmış durumda. Kaba bir şekilde yemek yiyorlar. Yetişkinlere karşı saygısızlar. Anne-babalarına karşı çıkıyorlar ve öğretmenlerini sinirlendiriyorlar.” Aristoteles, ne geçmiş tarihte ne de kendinden sonraki tarihte bu konuda yalnız kalmıyor. Şu sözler de M.Ö. 800 yılından Heseiod’a ait: “Günümüzün gençleri öyle umursamaz ki, ileride ülke yönetimini ele alacaklarını düşündükçe umutsuzluğa kapılıyorum. Bizlere, büyüklere karşı saygılı olmayı, ağırbaşlı davranmayı öğretmişlerdi. Şimdiki gençler kurallara boş veriyorlar. Çok duyarsızlar ve beklemesini bilmiyorlar.” Belli bir yaşı aşan günümüz insanlarına şimdi sorsak, onlar da bugünkü gençlerinden şikayetçi olacaklardır, Sabah yazarı Engin Ardıç kadar abartılı olmasa da... Ardıç'ın 'Kuşak da kuşakmış haa' başlığıyla yayımlanan, M.Ö. söylenenlerden farklı olmayan yazısından bir alıntı; " ‘Toplumsal’ değil ‘bireysel’ insanlar. Bencillik düzeyinde. Aileleriyle aralarında uçurum var. Çalışmadan, kısa yoldan para kazanmak da en büyük arzuları. İçlerinde ‘mal ergen’ tabir edilenlerin oranı hayli yüksek. Z kuşağı dedikleri, ‘elektronik bağımlısı’ bir kuşaktır. Çoğu cahildir. Bilgileri bilgisayarda karşılarına çıkan çoğu zırva ve yalan yanlış ‘site malumatıyla’ sınırlıdır. Özgüvenleri de ‘tavan’ yapmış, küstahlık, saldırganlık, pervasızlık, şımarıklık ve arsızlık boyutlarına ulaşmıştır." Bu da gösteriyor ki, döneme göre yaşam şekli değişiyor ama her kuşak bir sonraki kuşağı eleştiriyor bu pek değişyor. Galiba mesele, Z kuşağını X ve Y kuşaklarına betzetmek değil, dijital çağın içine doğan bu kuşağı anlamaya çalışmak olsa gerek! Yoksa.. Engin Ardıç ve benzerleri gibi yeni kuşağa yol açan değil, çaresiz yol kesme yanılgısı içine düşmüş olmuyor muyuz? Su akar yolunu bulur örneği diğer kuşaklarda olduğu gibi Z kuşağı da herşeye rağmen yolunu bulacaktır, yeni bir kuşak gelinceye kadar... Mesut Karakoyunlu