Dolar kurundaki ani düşüş hükümetin başarısı olarak pazarlaması üzerine; Urfa'da bir avuç vatandaş, davul zurna eşliğinde sokağa dökülerek, bayram havası içinde bu başarı(!)yı kutladı. Hâlbuki Dolar kuru, her faiz indirimi açıklanmasında sonra yükselişe geçiyordu. Düşüşten bir gün önce yine, Ben Müslüman’ım, faize karşıyım, hem ortada Nass varken kime ne oluyor! Faizler düşmeye devam edecek,  açıklaması yapıldı. Her faiz düşüşü açıklamasının Dolar karşısında Türk lirasını değerini düşürdüğünü gören vatandaş panikledi. Çünkü elindeki avucundaki üç kuruşu, cebindeki maaşı, ne olur ne olmaz deyip, yemeyip içmeyip kıyıda köşede tuttuğu birazcık birikimini, emekli ikramiyesi gözlerinin önünde hızla eriyordu.  Dar gelirli vatandaşlar ellerindeki mevcudu korumak için 14, 16, 18,5 lira düzeyinde panik Dolar alımları yaptılar. Çünkü kurun 20, 25, 30 liraya çıkacağı söyleniyor, hükümet, kur kaç olursa olsun cin pardon Çin modeline geçiyoruz diyordu. Parasını daha fazla erimekten kurtarma rahatlığı ile 20 Aralık gece kafasını yastığa koyan vatandaş, 21 Aralık sabahı uyandığında bir de ne görsün? O mışıl mışıl uyurken "hüküm" çöpe atılmış, Dolar kuru +faiz mevduat açıklaması yapılmış, kur 19'dan 10'a düşmüş, vatandaşın küçük küçük tasarruflarını üzerine çökülmüş, yaklaşık 1,5 milyon, aileleri ile birlikte 5 milyon yoksul insan bir gecede mağdur edilmiş. Maliye Bakanı Bay Nebati çıkmış, mutluluktan ışıldayan gözleriyle açıklama yapıyor; küçük yatırımcılar çarpıldı, büyükler kazandı diye... Ne demek çarpılmak? Çarpılmak, yankesici tarafından dolandırılmak demektir. Bu durumda iktidar,  vatandaşın 17 milyar Dolarının buharlaşmasına ortak olmuyor mu? Milyonların mağduriyetini iktidarın başarısı olarak davul zurna ile kutlayan bugünün bazı Urfalıları bilmeyebilir. Çıkarlarının sınırını isot tarlalarıyla belirleyen dünün Urfalıların; umutları, gelecekleri olan isot tarlalarına el koyanlara nasıl tepki verdiklerini bir görelim! Çok bilinen bir Urfa hikâyesi vardır, şöyle:  "Ülkede düşman işgali adım ilerlediği bir sırada Urfalının birisi soluk soluğa ağasının yanına gelmiş “Ağam,” demiş heyecanla, “Fransızlar yola çıkmış Urfa’ya doğru geliyorlar.” Ağa hiç kılını kıpırdatmadan oturmaya devam etmiş. Bir iki gün sonra aynı adam yine nefes nefese ağasının yanına gelip “Ağam, ağam düşman Urfa’ya girdi, her yeri işgal ediyor,” demiş. Ağa yine hiç oralı olmamış. Adam bir süre sonra yine koşarak gelmiş “Ağam düşman isot tarlasına da girdi,” deyince ağa canhıraş bir şekilde ayağa kalkmış “Ne duruyorsunuz Urfalılar, vatan elden gidiyor!” diye bağırmış. Urfalılar ellerine ne geçirdiler ise işgalci Fransızların üzerine yürümüşler, düşmanı isot tarlalarında püskürtmüşlerdir. Sadece isot tarlalarını değil, Urfa'yı kurtarmakla kalmamışlar, bu kalkışma ulusal kurtuluşa da katkı sunmuştur... 20 Aralık gecesi milyonlarca küçük tasarrufçunun küçücük çıkarı elinden alınmıştır. Ne demişler; milletin çıkarı sınırdır, dokunma, dokundun mu bedelini ödersin! Mesut Karakoyunlu